top of page
Zoeken

Aflevering 33: Stanley Hotel





Op een bepalende nacht in kamer 217...

Het is 1974. Zevenentwintigjarige auteur Stephen King is samen met zijn vrouw Tabitha even weggevlucht van alles. King had net zijn tweede boek, Salem's Lot af, dat het volgende jaar zou verschijnen. Na het succes van zijn eerste verhaal, Carrie, lagen de verwachtingen hoog. Hij wist echter niet hoe het verder zou gaan. Hij zat vast, de inspiratie was op. Ergens in zijn achterhoofd was hij bezig aan een verhaal over een scherpschutter genaamd Roland, maar het publiek leek vooral te smullen van zijn horrorverhalen. Hoe zou hij zijn eerste twee boeken opvolgen?


Stephen en Tabitha besluiten om een nachtje te verblijven in de Rocky Mountains, meer bepaald in het Stanley Hotel in Estes Park. Het hotel staat er al sinds 1909 en is weinig veranderd sindsdien. De oorspronkelijke pracht en praal is er nog, maar de tekenen van slijtage zijn duidelijk al te zien.


De Kings zijn verbaasd om te horen dat zij de enige gasten zullen zijn in het hotel. Het gebouw is gigantisch, hoe kan het zo leeg zijn? De werknemers informeren hen: The Stanley is bedoeld als een zomerverblijf. Gedurende de winter sluit het de deuren en blijft er enkel nog een beetje crew over voor onderhoud, verder is er niemand aanwezig en kunnen gasten niet inchecken.


Stephen en Tabitha krijgen de presidentiële suite van het hotel: Kamer 217.




Het hotel geeft een griezelige sfeer af. De lange, donkere gangen, het idee dat er bijna geen levend wezen aanwezig is, de luxe van het begin van de eeuw. Alles samen doen de tandwieltjes bij de auteur al wat draaien, maar het beste zou nog moeten komen.


Het koppel gaat slapen, plots bevind King zich opnieuw in de lange donkere gangen van het hotel. Deze keer ziet hij zijn eigen zoontje paniekerig door de gangen lopen, alsof achterna gezeten. King kijkt en ziet dat een van de brandslangen tot leven is gekomen en zijn zoon achterna zit! King wil helpen, roepen, vechten, maar niets lukt. De brandslang nadert en hij is machteloos.


Met een diepe zucht schrikt hij wakker. Hij is kletsnat, bedekt in angstzweet. Hij werpt de dekens van hem, probeert op te staan zonder Tabitha wakker te maken, haalt een sigaret uit zijn broekzak en gaat naar het balkon. Terwijl hij staat te roken vallen de puzzelstukjes ineen. Hij weet plots waarover zijn derde boek zal gaan. Hij besefte het misschien niet op dit moment, maar deze nacht zou bepalend zijn voor de rest van zijn carrière en zijn plaats in de geschiedenisboeken, net als de plaats van het Hotel, verzekeren.


Stanley, Freelan Stanley

Freelan Oscar Stanley was een Amerikaanse uitvinder en entrepreneur. Als kind had hij samen met zijn tweelingbroer al een klein bedrijfje uit de grond gestampt waar ze suiker verkochten. Na zijn opleiding zou hij uiteindelijk overgaan tot het maken van tekensets, met alllerlei instrumenten voor zowel artiesten als amateurs als schoolgaande jeugd. Via de verkoop van deze sets verdiende hij rij veel rijkdom, waarmee hij dan verder ging. Uiteindelijk startte hij een bedrijf dat stoomauto's maakte. Stanley Motor Carriage Company deed het goed en zorgde ervoor dat hij het kapitaal had om te doen wat hij maar wou.


Het leven was hem echter niet zo gunstig gezind als zijn succes zou doen blijken. Stanley kreeg de diagnose van tuberculose, wat in die tijd hetzelfde was als een doodsvonnis. Zijn arts raadde hem aan om gezond te eten, veel te wandelen en idealiter veel zonlicht en berglucht tot zich te nemen.

Samen met zijn echtgenote Flora trok hij naar de Rocky Mountains in Colorado, naar het Estes Park.




Een Stanley Locomobiel.

Toen Stanley en Flora in 1903 naar Estes Park trokken dachten ze dat Stanley nog hoogstens zes maand te leven had. Toen ze aankwamen zag hij er reeds uit als een wandelend lijk.

Wonder boven wonder leek hij te herstellen. Na enkele weken maakte hij lange wandelingen, had hij meer kleur en was hij terug wat bijgekomen. Het leek erop dat het leven hem een tweede kans gaf.


Uiteraard zorgde dit ervoor dat Freelan en Flora verliefd werden op Estes Park. Stanley besloot dat hij hier een resort wou bouwen waar iedereen die het wou (en kon betalen) kon meegenieten van de gezonde berglucht.


Hij bouwde zijn eigen hotel, samen met een elektriciteitscentrale. Elektriciteit was nog niet vanzelfsprekend in die tijd, maar hij wou enkel de beste luxe voor zijn gasten. Hij zorgde er ook voor dat elke kamer in het gebouw een eigen telefoon zou hebben.


Gasten zouden toekomen met de trein, om daarna een Mountain Wagon tot de ingang van het hotel te nemen. Hij zorgde ervoor dat alles klaar stond tegen de grote opening in 1910.




Een van de Mountain Wagons.

Stanley zou nog leven tot 1940, maar gasten die zijn hotel bezoeken zouden nog kansen krijgen om de originele hotelier te zien.


De meeste actieve paranormale hotspot op aarde

Na de dood van Stanley leek hij nog steeds ijverig te werken voor het succes van zijn hotel. Gasten die komen inchecken aan een lege balie zouden plots zijn verschijning voor zich zien.

Niet enkel Stanley, maar ook zijn vrouw zou zo nu en dan nog verschijnen.


Tijdens de opbouw heeft Stanley een concerthal voor Flora gebouwd. Flora, die leerkracht en pianiste was, zorgde maar al te graag voor vertier tijdens feesten in het hotel. Ook na haar dood was er nog regelmatig pianomuziek te horen vanuit de concertzaal terwijl die leeg was. Gasten en personeel spreken tot op vandaag van de muziek die de lege gangen van het hotel lijkt te vullen vanuit het niets.


F.O.Stanley en Flora Tileston/Stanley

Niet enkel de originele eigenaars, maar ook personeelsleden en gasten verblijven maar al te graag in het hotel na hun dood. Het hotel had reeds voor King's bezoek een spokerige reputatie, maar na het succes van The Shining en de daarop gebaseerde films, ontstond er een nieuw soort toerisme naar het hotel. Mensen kwamen langs in de hoop van de spoken te zien.


Veel hotels met dit soort reputatie hebben de reflex om alles te ontkennen en te proberen die reputatie terug te zuiveren. De uitbaters van The Stanley omarmen deze reputatie echter en verkopen zelfs ghost hunting packages waarbij je scanners, merchandise en een kamer op de meest spooky verdieping krijgt.


Er zijn rondleidingen waarbij onderandere horror-auteurs je meenemen door de meest bespookte plekken van het gebouw, er wordt je gevraagd om zoveel mogelijk te filmen of fotograferen, kortom, het lijkt wel een droom voor paranormale onderzoekers.


Kamer 217

Ergens in de jaren 1920 was er een stroompanne in het hotel. De kamermeiden hadden dan de opdracht om men een lantaarn kaarsen te laten branden in elke kamer. Een van die meiden, Elizabeth Wilson, kwam die avond binnen in kamer 217.


Mevrouw Wilson kon dit uiteraard niet op voorhand weten, maar er was naast de stroompanne ook een gaslek in kamer 217. Wanneer ze de deur opende met haar lantaarn in haar hand ontstond er een grote explosie. Door de knal werd ze door de vloer tot in de eetzaal gegooid. Als door een mirakel overleefde de ze inslag en na een tijd in het ziekenhuis te verblijven kon ze terug aan de slag gaan in het hotel.



Elizabeth zou in dienst blijven in The Stanley tot haar overlijden aan de leeftijd van 90. Sommigen zeggen echter dat ze vandaag nog steeds in dienst is. Ongetrouwde koppels die verblijven in kamer 217 maken meldingen dat een onzichtbare kracht hen uit elkaar duwt. Vrijgezelle mannen merken op dat al hun koffers 's morgens gepakt en klaar voor vertrek staan zonder dat ze dit zelf gedaan hebben. Andere mensen merken op dat hun kamer steeds keurig opgemaakt ligt ookal is er niemand van huishouden gepasseerd.


Richard Estep, horror auteur en Stanley tourgids zegt: Mrs Wilson is een gevestigde waarde in The Stanley. Ze mag doen was ze wil met wie ze wil.


De vierde verdieping

Volgens de verhalen is dit de meeste actieve verdieping op paranormaal vlak. Toen King in 1974 in het hotel verbleef was dit nog een zolder, maar sindsdien zijn er 25 kamers op deze verdieping geplaatst.


Hier zijn regelmatig voetstappen te horen, kunnen deuren zich vreemd gedragen, zijn er soms dierlijke kreten en gillen te horen,...


Ook enkele van de kamers zouden hun eigen spoken hebben:

  • Kamer 401: Hier zou soms de geest te zien zijn van Ierse zakenman Lord Dunraven. Hij zou de neiging hebben om met vrouwen hun haar te spelen of een arm rond hun schouders te leggen. Ook zouden er regelmatig juwelen en kostbaarheden verdwijnen uit deze kamer.





  • Kamer 407: Wie hier 's nachts hun laken van zich afgooit zou wel eens opnieuw ingestopt kunnen worden door een onzichtbare kracht. Veel gasten, voornamelijk kinderen, hebben hier al meldingen van gemaakt.

  • Kamer 418: De tegenhanger van kamer 407, hier worden lakens van je af getrokken midden in de nacht. Ook hebben kinderen hier al gemeld dat een klein jongetje 's nachts aan hun voeten komt kietelen.

  • Kamer 428: Hier is regelmatig een cowboy te zien die op de hoek van het bed komt zitten. Vaak worden gasten wakker en worden ze aangekeken door hem. Vrouwen hebben al regelmatig gemeld dat hij hen probeerde te kussen. Als je hem vraagt om te vertrekken doet hij dat ook.

The Vortex




Dit is de trappenhal van het gebouw. De vorm van de trappen, de kunst die er rond hangt, de algemene sfeer zouden samen zorgen voor een gevoel dat moeilijk te omschrijven valt. Velen zijn ervan overtuigd dat dit stukje Stanley als een portaal tussen onze wereld en het hiernamaals fungeert. Mensen voelen koude plekken, duizeligheid en een gevoel alsof iets door hen passeert. Op camera zie je hier regelmatig orbs en storingen en zelfs Mr en Mrs Stanley zijn hier al enkele keren gezien.




Dit zou een spook zijn dat gefotografeerd werd in één van de trappenhallen. Wat denken jullie?


Concertzaal

Dat Mrs Stanley hier soms gezien wordt weten jullie al, maar ze is niet de enige. Een voormalig werknemer, Paul, zou hier ook af en toe nog rondspoken. Paul had als taak om mensen te wijzen op de avondklok van 23u. Wie na dat uur in een gemeenschappelijke ruimte zat werd verzocht om te vertrekken.

Wie vandaag nog laat rondhangt in de concertzaal kan wel eens de stem van Paul horen die hen vraagt om naar hun kamer te gaan.

Paul zou echter een vrij vriendelijk spook zijn die maar al te graag lichten laat flikkeren voor tour groups. Naast Paul zou er ook soms een klein meisje te zien zijn op foto's in deze ruimte. Onderstaande foto werd genomen tijdens een tour van een groep collega's waar geen kinderen bij aanwezig waren. De volwassen man was de tourgids.

Icehouse

Het ijshuis was ooit de bewaarplaats voor voeding, maar is tegenwoordig een klein museum met enkele Stanley auto's. Hier zou de geest van een kind genaamd Billy rondhangen die graag als vlek op foto's verschijnt. We konden helaas geen foto van Billy vinden waardoor we twijfelen hoe authentiek deze claim kan zijn, maar ze hoort bij de legende.


Pet Cemetery

Dit dierenkerkhof ligt net buiten het hotel. Hier zouden regelmatig geesten van dieren gespot worden, voornamelijk een harige witte kat en een erg sociale Golden Retriever. Wie hen ziet kan hen proberen roepen en aaien.




Zo zijn er nog veel verhalen, elke ruimte lijkt wel haar eigen spoken te hebben. De uitbaters hebben dan ook niet liever dan dat er zo veel mogelijk gedocumenteerd wordt. Als afsluiter hebben we hier nog enkele video's van paranormale onderzoekers die het hotel bezochten:




Nuttige links:

104 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments

bottom of page