Tijdreizen op zich is een relatief nieuw concept. Al zijn er doorheen de geschiedenis wel enkele verhalen die het element losjes gebruiken (Bv. In slaap vallen en in een andere tijdsperiode ontwaken) is gecontroleerd tijdsreizen iets dat pas bedacht werd in de late jaren 1800.
Toch zijn er in de afgelopen eeuw al ontelbaar veel verhalen geschreven waarbij tijdreizen centraal stond. Denk maar aan Doctor Who, Bill & Ted, Back To The Future of zelfs Avengers: Endgame.
Echt tijdsreizen is echter nog een fantasie, zelfs de wetenschappelijk onderbouwde theorie errond staat voor zover we weten nog in z'n kinderschoentjes.
Toch zijn er enkele mensen die beweren een reis door de tijd gemaakt te hebben, al was dat niet altijd hun bedoeling.
In het Britse Liverpool zijn er verschillende meldingen gemaakt van mensen die door de winkelstraten wandelen om zich plots in een andere tijdsperiode te bevinden. Vooral Bond Street staat bekend als de bakermat van het fenomeen.
Frank & Carol
Juli 1996. Frank & Carol waren samen op wandel doorheen de winkelstraten. Carol besluit om naar de lokale Waterstones te gaan. Onderweg ziet Frank een winkel waar hij graag heen wilt, onderweg ontmoeten ze een vriend van hen. Terwijl Frank en de vriend aan het kletsen zijn besluit Carol om zelf naar de Waterstones te gaan en vraagt Frank om naar daar te komen eens hij klaar is.
Frank rondt het gesprek af en bezoekt de winkel. Achteraf gaat hij richting Waterstones. Eens hij dichterbij is ziet hij dat het vertrouwde uithangsbord veranderd is. In plaats van Waterstones staat er nu "Cripps" op het bord, in plaats van boeken ligt de vitrine vol met handtassen, schoenen en paraplu's. Terwijl hij kijkt wordt hij bijna aangereden door een bestelwagen met "Cardin's" daarop.
Alle auto's in de straat zijn modellen uit de jaren '50 en '60, net als de kledij die de meeste mensen dragen.
Frank dacht dat hij gek werd en benaderde de winkel. Daar aan de ingang zag hij een jonge vrouw die modern gekleed was en even verward als hem. Zij leek opgelucht om een modern persoon te zien, net zoals Frank dat was.
Beiden gaan de winkel binnen. De vrouw is teleurgesteld, want ze hoopte op een nieuwe klerenwinkel. Frank was echter zeer opgelucht, want in plaats van de schoenen, handtassen en paraplu's lag de winkel vol met boeken en vond hij daar ook Carol terug.
Frank, als ex-agent, was absoluut geen gelover in het paranormale en zou zowat de laatste persoon zijn om met dit soort verhaal af te komen, maar hij is er rotsvast van overtuigd: Hij heeft een duik in de jaren '60 gemaakt.
In de paranormale wereld staat zo'n event bekend als een Time Slip. Iemand glijdt als het ware een tijdsperiode binnen, al is het maar heel eventjes, en wordt teruggezogen naar hun eigen tijd.
In en rond Bond Street hoort men regelmatig dit soort verhalen.
Imogen & Mothercare
Imogen was net tante geworden. Ze wil wat nieuwe spulletjes kopen voor haar zus Abigail en haar kindje. Ze gaat naar centrum Liverpool in de hoop daar wat leuks te vinden. Eens daar aangekomen ziet ze de facade van een Mothercare winkel, een Britse keten gericht op jonge ouders en hun baby's.
Imogen gaat de winkel binnen en vind daar wat mooie items aan spotgoedkope prijzen. Eens ze wil gaan betalen echter, weiger de winkel haar geld. Ze probeert namelijk te betalen met een kredietkaart, iets wat die winkel helemaal niet aanvaardde. (Kredietkaarten bestaan sinds de jaren '50 maar het zou nog een tijd duren voor ze even courant werden als vandaag.)
Eens thuisgekomen vertelt ze het verhaal aan haar moeder, die haar zegt dat die Mothercare winkel al jaren weg is, dat daar tegenwoordig een bank is! Ze gaan samen nog eens een kijkje gaan nemen en ja hoor, er was wel degelijk een bank.
Of Imogen echt door de tijd gereisd heeft weten we uiteraard niet, maar zorg dus maar dat je altijd cash geld op zak hebt als je besluit door de tijd te gaan reizen.
Sean
Sean was een dief. Zelfs geen goeie dief, want in 2006 werd hij betrapt. Snel was hij gelukkig wel, want hij wist te ontsnappen. De winkelbewaker zat hem echter achterna, waardoor Sean heel hard moest weglopen.
Na een tijd lopen snelt hij een steegje in, Brookes Alley. Het was een doodlopend steegje, hier wou hij zich schuil houden tot de kust weer klaar was.
Helemaal buiten adem wacht hij af: De bewaker zou ofwel komen, ofwel de steeg passeren.
Tot zijn verbazing gebeurde geen van beide.
Sean besluit het erop te wagen en gaat kijken. Eens hij terug in de drukke Hanover Street was, ziet hij dat er iets niet klopt. De straat, de stoep, zelfs de auto's en de kledij zien er allemaal anders uit. Wegenwerken waren plots verdwenen, winkels hadden een andere naam, hij leek zich wel in een heel andere tijd te bevinden.
Hij ziet een krantenkiosk en gaat kijken. De kranten hebben allemaal dezelfde datum: 18 mei 1967.
Hij probeert zijn gsm, maar die heeft geen signaal.
Verdwaasd loopt hij rond. Wat moet hij doen? Wat kan hij doen? Plots ziet hij echter een geruststellend zicht: Een winkel die hij kent! Hij benadert de winkel, een juwelier, en ziet dat er terug mensen in moderne klederdracht rond hem lopen. Ook auto's en bussen zien er weer normaal uit, al ziet hij in de verte nog enkele ouderwets geklede mensen.
Hij neemt een bus naar huis en verwerkt de gebeurtenis. Hij zou zijn verhaal echter bij verschillende kranten doen, die het wel brengen maar uiteraard dieper onderzoek doen. Blijkt dat zijn beschrijvingen historisch accuraat zijn met 1967, maar ook de bewaker zou getuigen dat hij Sean in de steeg zag verdwijnen!
In de podcast bespreken we deze week nog enkele zaken behalve de bovengenoemde. Ook The Vanishing Hotel komt aan bod.
Al deze cases betreffen enkel getuigenissen, wat in onze branche geen goed teken is. Er zijn echter nog een paar bewijsstukken die we overlopen.
Foto's
Deze foto is wel wereldberoemd. Rechts zien we een man in vrij moderne klederdracht midden in een groep mensen uit 1941. Hij lijkt een hoodie en T-shirt met print te dragen. Deze foto is echt, er komt geen photoshop aan te pas. Is de man dus een tijdsreiziger? Volgens ons niet.
Alles wat de man aan heeft was reeds te koop in 1941, al was hij duidelijk wat voor op z'n tijd.
Deze foto is genomen tijdens de World Cup van 1962. Midden onderaan zien we iets wat lijkt op een gsm waar een foto mee genomen wordt. Wie een beetje naar links kijkt ziet echter bewijs van het tegendeel. Camera's als deze waren vrij standaard voor journalisten in die tijd, enkel de hoek doet het op een telefoon lijken.
Dan hebben we nog een dabbende soldaat uit WO2. Maar is dat wel zo? Helaas, de foto komt van de set van Dunkirk.
Deze foto is dan weer iets overtuigender. Een miniatuur Zwitsers horloge werd gevonden in een graftombe in China die al meer dan 200 jaar gesloten was toen Zwitserland werd opgericht. Tot op vandaag blijft het een mysterie hoe de Ming Dynasty aan een miniatuur polshorloge kwam.
En tenslotte hebben we nog Hakan Nordqvist die beweert zijn toekomstige zelf ontmoet te hebben toen hij een lek in zijn keuken repareerde, en daar zelfs beeldmateriaal van heeft.
Wat denken jullie? Is tijdsreizen mogelijk? Al dan niet opzettelijk? Laat het ons zeker weten.
Comments