Een huis met een geschiedenis van ongelukken en macabere operaties en amputaties. Geen wonder dat de bezoekers van Whispers Estate beweren dat de muren echt fluisteren....
Gebouwd in 1984 in Mitchell Indiana, was het huidige hotel nog gewoon de woonst van Dr George White en diens vrouw Sarah.
Rond 1900 komt het huis terug in de handen van een dokter; Dr John Gibbons en zijn vrouw Jessie. John start zijn praktijk in het huis.
Annonce van 1910 met de enige gekende foto van John
John zou tientallen amputaties uitvoeren in het huis, sommigen helaas ook met een dodelijke afloop.
Mediums beweren dat ze kunnen voelen dat zich achter het huis graven bevonden hebben, met daarbij ook nog een put waar geamputeerde ledematen, organen, foetussen en dergelijke gedumpt werden.
In de vertrekken van John, maar ook in andere plekken van het huis, zouden gasten een grote, donkere schaduw gezien hebben die nu bekend staat als de ‘Big Black’
John & Jessie konden zelf geen kinderen krijgen, en kozen ervoor om te adopteren.
Rachael, 10 jaar, startte in 1912 tijdens de kerstdagen een brand in een van de voorste kamers van het huis. Hier zijn 2 verhalen: enerzijds zou Rachael’s nachts naar de kerstboom geslopen zijn om de cadeautjes te bekijken en zou daarbij een kaars omgestoten hebben, maar een ander verhaal is dat ze in de kamer van John een fles ether zou genomen hebben, zichzelf bewusteloos zou gemaakt hebben en in haar val een kaars omgestoten hebben.
Helaas zou ze 2 dagen na de brand sterven aan de gevolgen, hoewel een medeoorzaak ook kan zijn dat John stelselmatig de dosis morfine verhoogde omdat hun dochter door de brandwonden niet langer een 'modelkind' zou geweest zijn.
Sommigen zouden de verschijning van een klein meisje zien dat giechelend rondloopt, waarvan gezegd wordt dat dit Rachael is.
Dit beeld zou genomen zijn terwijl de onderzoekers van Heartland Hauntings hun setup aan het doen waren, onderzoeker Frank Cizon beweert dat hij duidelijk een meisje in een wit kleed met donker haar op de stoel zag zitten dat met de benen aan het zwaaien was.
Elizabeth, 10 maanden out, stierf in de hoofdslaapkamer. Hiervan wordt gezegd dat de geur van babypoeder nog te ruiken is in de kamer, en het gehuil nog gehoord kan worden.
Jessie, getroffen door een dubbele longontsteking en verteerd door verdriet, zou niet veel later zelf sterven in diezelfde kamer op 31 mei 1934. Wie in de hoofdslaapkamer overnacht zou wakker worden in het midden van de nacht en een gejaagde ademhaling en hoestaanval krijgen, of het gevoel hebben dat er iemand op hun borstkas zit.
Ook in andere kamers valt het voor dat de bedden en zetels hevig beginnen beven wanneer de gasten er op liggen. Wat frequent voorvalt is de deurknop van een kast die ratelt en openzwaait. Dit zou de geest van een jongen genaamd Gary zijn, een jongen die later in het huis zou wonen en van de trap was gevallen.
Na John & Jessie zou het huis zowel een privéhuis alsook een appartement geweest zijn
ook andere eigenaars zouden hier aan hun einde komen: in de jaren 50/60 zou een man gestorven zijn in de badkamer.
Het huis stond jaren leeg, tot het in 2006 terug verkocht werd. De eigenaar besloot om het huis te restaureren, en ook bleven er gasten slapen. Hier zou het huis de naam ‘Whispers Estate’ krijgen, omdat de gasten meermaals klaagden over stemmen die ze hoorden fluisteren in hun oren of, zoals voorgaande eigenaar Van Renier zegt, ook ‘kissie noises’.
Jonge vrouwen zouden vaak last hebben van de stem van John Gibbons, en zouden door hem ook betast worden. Er zou een jonge vrouw na 5 minuten alleen in een donkere kamer al naar buiten gelopen zijn omdat een hand met scherpe nagels over haar ruggengraat zou gegaan zijn.
Bezoeker Kasey Ivy vertrelt over ‘The Rake’ en de site van het huis toont ook foto’s van gasten waar krabwonden op te zien zijn (zie links onderaan de pagina).
De kamer met echter de meeste activiteit zou de zolder zijn, wat het hart van het huis genoemd wordt, waar er geloofd wordt een portaal te zijn tussen onze wereld en de paranormale wereld.
Wie daar slaapt, ondervindt hevige nachtmerries, het bed beweegt, schaduwen bewegen rond, … In de kamer hangt een print van de getuigenis van Gwen Zeigler, die in 2010 op de zolder verbleef.
Nuttige links: