top of page

Aflevering 49: Betty & Barney Hill

Foto van schrijver: Jens OsaerJens Osaer



De informatie voor deze case komt grotendeels uit het boek Captured! The Betty & Barney Hill UFO Experience.

Het boek werd geschreven door Stanton Friedman en Kathleen Marden. Het zou de meest complete en accurate versie van het verhaal zijn.


Betty was sociaal werker bij een organisatie als Kind & Gezin, Barney was postbode. Beiden waren erg actief op vlak van burgerrechtenorganisaties.

Ze hadden drukke levens met hun jobs en vrijwilligerswerk, waardoor ze 16 maand na hun huwelijk nog geen huwelijksreis gemaakt hadden.

De Reis

Op 15/09/1961 zouden ze impulsief een reis maken naar Niagara Falls met hun tekkel Delsey en $70 op zak.

Barney neemt uit voorzorg een pistool mee.

Op dinsdag 19/09 missen ze een afslag in Montreal en besluiten ze te overnachten aan de buitenrand van de stad, in een motel.

Ze eten iets in een lokale diner en horen daar op de radio nieuws over een tropische storm die door de regio zal gaan. Ze besluiten dat, als ze onmiddellijk vertrekken, ze nog op tijd thuis geraken voor de storm. Ze zouden tussen 2 en 3 thuis kunnen zijn.


De Sighting

Onderweg ziet Betty plots een vallende ster, al gedraagt deze zich vreemd. De ster stopt plots en vliegt dan rond in bizarre patronen.

Barney was skeptisch, die dacht meteen aan een satelliet of vliegtuig, Betty geloofde dit echter niet.

Iets verder zien ze het zo'n 25m boven de grond zweven. Het lijkt schijfvormig en geeft licht uit het midden. Aan de bovenkant/zijkant zijn er ook rode lichtjes te zien. Barney bekijkt dit van wat dichterbij met een verrekijker en voelt zich plots in gevaar. Hij spurt naar de auto met de boodschap dat ze moeten vertrekken.



Ze rijden de autosnelweg op en plots hangt het tuig boven hen. Ze horen een gezoem/gebiep/getik en ze voelen de auto trillen.

Even later komen ze thuis aan, uren later dan verwacht, zonder nog te weten wat er die nacht gebeurd was.

Betty's kleed was gescheurd en Barney's schoenen geschaafd.

De volgende dag besluiten ze tekeningen te maken, afzonderlijk van elkaar, van wat ze gezien hadden.




Barney wou dat het onder hen bleef, de buitenwereld mocht dit niet weten.

Betty dacht er anders over.

Via haar zus kwam ze in contact met een dokter die hen aanraadde een kompas rond hun wagen te houden en te zien wat er gebeurde.

Betty merkte allerlei blinkende plekjes ter grootte van een muntstuk op, op de wagen. Als ze het kompas hierover hield draaide het als een tol.

Deze zouden zichtbaar blijven tot na de winter.


Blue Book

Ze kwamen ook in contact met officials van de Pease Air Force Base, die hen vragen stelden en zouden rapporteren aan Project Blue Book.

Ook werd er vanop Pease base die dag een vreemd voorwerp op radar gezien dat verder niet onderzocht werd.

De conclusie van Blue Book ging als volgt: Probably Balloon.


Er wordt in het rapport beweerd dat de Hills bepaalde informatie niet gaven, uit documenten van Pease bleek dat ze dat wel gedaan hadden. Ook waren ze niet voldoende bereikbaar volgens Blue Book, terwijl ze zich meermaals hadden vrijgemaakt.


Nachtmerries

Betty zou in contact komen met major Donal Keyhoe van NICAP en stuurt hem een brief over hun verhaal. De dagen nadien krijgt ze nachtmerries over een wegblokkade, wegenwerkers, een vuurrode bol op de grond,....

Betty begon haar dromen op te schrijven in de hoop dat deze de verloren tijd uitleggen.

De interviews met NICAP en Pease zorgden ervoor dat er meer herinneringen terugkwamen, onderandere ook de vuurrode bal.

Hun hond Delsey is sinds die avond ook nooit meer dezelfde geweest. Deze was onrustig geworden en plots regelmatig ziek.

Een van hun vrienden stelt hen voor om hypnose te ondergaan, om ze hun herinneringen terug te vinden. Elke hypnotist die ze aanspraken weigerde echter, uit schrik dat het meer schade zou veroorzaken.

Ze zouden nu regelmatige trips maken naar de regio van het voorval in de hoop locaties en herinneringen terug te vinden.

Bij de terugkomst van een zo'n trip vinden ze thuis op tafel een hoop bladeren van bomen. Daartussen zaten de oorringen die Betty die avond droeg, ze wist niet eens dat ze ze kwijt was.

Niemand had de sleutel van hun huis dus het was hen een raadsel.


Hypnose

Ze vonden een hypnotist, Dr Benjamin Simon, die hen onder hypnose wou brengen. Hij was gespecialiseerd in PTSS en verloren herinneringen.

Er werd vroeger zelfs een film gemaakt over Dr Simon vanuit het leger.

De Hills hadden

weken nodig om vatbaar te worden voor de hypnose.



Hij zou hen gewoonlijk afzonderlijk onder hypnose brengen en hen vragen stellen en laten vertellen. maand lang zouden ze sessies ondergaan, waarbij hij achteraf een mentale blokkade plaatste op die herinneringen zodat het trauma niet allemaal ineens naar boven zou komen.

In Captured! worden de hypnose sessies volledig uiteen gedaan in erg veel detail, wordt er zelfs bij gezegd dat het eerste boek over B&B, The Interrupted Journey, veel details wegliet en veel fout had. Hypnose getuigenissen zijn al wat beïnvloedbaar, moeten we rekening mee houden, maar door de afzonderlijke ruimtes en mentale blokkades konden er vragen gesteld worden over zaken die niet op voorhand konden afgesproken worden.

Barney was een heel precieze en gestructureerde verteller, Betty maakte soms sprongen. ● Ook zijn er kleine verschillen in hun verhaal van de route die ze gevolgd hebben. Dit betekent niet persé dat een van hen liegt, gewoon dat hun geheugens anders werken en andere details belangrijk vinden.

Volgens hypnose was dit het volledige verhaal van die avond:

Ze maken een stop om de hond uit te laten, Barney neemt zijn geweer dichtbij want er staan vuilbakken in de buurt en hij vreest voor beren.

Ze zien een licht en Barney is zeker dat het een satelliet is.

Betty zegt dat het te groot is en te onregelmatig vliegt om een satelliet te zijn.

Barney neemt de verrekijker over en ziet ramen.

Ze besluiten te vertrekken, wat het ook was, het kwam hun richting uit.

Barney was meer geërgerd door Betty die erover bezig bleef, al zat hij zelf toch ook regelmatig in de richting van het ding te kijken.

Betty zag het over een restaurant vliegen waar net op dat moment alle lichten uitgingen.

Onder hypnose vertelden ze dat ze het op en neer zagen gaan, ze zagen rode lichtjes flikkeren, soms draaide het toestel horizontaal of verticaal in het ronde.

Barney besluit af te wijken van de hoofdweg en de meer scenische zijroute te nemen langs The Old Man of the Mountain, het New Hampshire embleem.




Ergens langs deze route stapt Barney even uit om te kijken. Hij omschrijft dat het tuig beweegt als een bal aan een pallet aan een koordje. Tijdens het vertellen wordt Barney alsmaar angstiger en smeekt hij Dr Simon bijna om te mogen wakker worden. Ze zien het boven een veld zweven, alles is muisstil. Het tuig schiet vooruit tot vlak voor hun wagen.

Hij nam zijn geweer en verrekijker en stond te kijken vanuit de deuropening van zijn wagen. Het tuig richtte de ramen naar hen en gleed verder naar een nabij veld. Barney stapte uit, wandelde met de verrekijker in de hand over de snelweg en bleef kijken. Hij zag een man met een rond gezicht, de bouw van zijn gezicht deed hem aan een roodharige Ier denken. Hij zag een figuur met een kwaadaardig gezicht, iemand met een soort militair petje, hij zag schuine ogen op een manier die hij nog nooit gezien had.

De ogen communiceerden met hem. “Blijf kijken, blijf hier, blijf kijken, blijf hier,....”



Hij zag blinkende uniformen die hem deden denken aan WO2 nazi’s.

Hij zag 11 figuren in totaal, een van hen bleef hem aankijken. Het bleek alsof zijn handen waren vastgelijmd aan de verrekijker.

Hij moest blijven kijken.

Uiteindelijk scheurde hij de verrekijker met veel moeite los en liep hij naar de auto, schreeuwend dat ze zouden gevangen genomen worden.

Barney stapt in de auto, net op dat moment komt het tuig boven hen hangen. Barney zet meteen aan en vertrekt.

Betty hing tot aan haat schouders door het raam, ze kon niets zien, zelfs geen sterren. Het bleef vlak boven hen.

Ze horen gebiep en gezoem, hier worden de herinneringen vager tijdens de hypnose.

Ze nemen ergens een afslag, ze zien een wegblokkade en hier zien ze wegenwerkers die hen doen stoppen.

Hun volgende echter herinnering was terug op de baan, na een tweede reeks gezoem en gebiep.

Tijdens verdere hypnose werd er dieper ingegaan op het verloren stuk.

De wegenwerkers die hen deden stoppen leken alsmaar minder op wegenwerkers, het was alsof een vervormde herinnering terug naar de realiteit ging. Het waren de eerder beschreven mannen, met zwarte blinkende kledij aan.

Iets zei hen dat er hen niets zou overkomen.

dr Simon suggereerde dat die mannen deel van een droom waren, dat je geen wegenwerkers ontmoet midden in de nacht.

Barney hield echter vol: Ze waren echt.

Ook Betty vertelde over hen. Ze zei dat de auto vanzelf stopte, ze verdeelden zich in 2 groepen en benaderden elk een kant.

Barney probeert de wagen opnieuw te starten maar dat lukt niet.

Betty wil weglopen maar ze staan al aan haar deur.

Barney durfde het geweer niet grijpen, uit schrik dat ze vijandig zouden worden.

Barney werd uit de auto gehoffen, hij verloor alle controle, ze droegen hem aan zijn schouders en zijn voeten sleepten over de grond (geschaafde toppen)

Barney gaf in dit deel verschillende details die Betty niet had, het lijkt dus niet waarschijnlijk dat dit uit Betty’s dromen komt.

Betty herinnert zich dat ze door het bos wandelt, ze ziet Barney en roept naar hem. Hij reageert niet, ze hoort wel een stem “Oh, is zijn naam Barney?”

De stem verzekerde haar dat ze niet bang moest zijn, ze zouden gewoon wat tests doen.

Het tuig was ovaalvormig, ze werden er naartoe gebracht.

Er waren subtiele verschillen met haar dromen, bv onder hypnose werd een van de figuren kwaad toen ze tegenstribbelde, in de droom niet.

Dit kan een van 3 dingen betekenen: 1) Het is echt. 2) Traumaverwerking buigt herinneringen om. 3) Confabulatie

Bij het verweren scheurt haar kleed al een beetje.

Ze zouden op een gegeven punt onder hypnose gebracht worden in het bijzijn van Allen Hynek die hen detailvragen stelt (afzonderlijk) bv over het kleur van de muren en de temperatuur in de UFO, ze konden deze niet voorbereiden en toch kwamen hun antwoorden overeen.

Er scheen een blauw licht vanbinnen, ze wordt naar een kamer gebracht, Barney naar een andere.

De kamer leek op een operatiekamer in een ziekenhuis.

Barney moest op een harde metalen tafel liggen. Zijn schoenen werden afgedaan en zijn broek geopend en af.

Hij hoorde een zoemend geluid.

Ze draaiden hem om en plaatsten een dunne metalen buis in zijn rectum en haalden dit weer uit, hij vond het niet pijnlijk.

Er gleed een vinger over zijn ruggengraat alsof ze zijn wervels telden.

Hij hoorde weer gezoem en werd omgedraaid. Hij voelde krasjes op zijn arm.

De onderzoeker had veel interesse in zijn botten.

Ze communiceerden met elkaar met een “oh oh oh oh” achtig geluid, Betty omschreef dat gelijkaardig.

Betty hoorde ook de vreemde taal maar iets in haar hoofd leek het te vertalen.

Een van de figuren, die ze De Leider noemde, communiceerde rechtstreeks met haar.



Er werd iets op Barney’s genitaliën gebracht, hij voelde iets zuigen.

Hij zei dat ze een spermastaal afnamen maar dat hij geen ejaculatie voelde.

Later zou Barney een vreemde cirkel wratjes krijgen op die exacte plaats.

Artsen konden ze niet identificeren en hij liet ze uiteindelijk chirurgisch verwijderen.

Op de tapes is ook te horen hoe Dr Simon die plek doorzoekt en littekens vindt.

Betty maakte iets soortgelijks mee, behalve de zaken onder de gordel. Wel werd er een EEG afgenomen van haar en werd er een lange naald in haar buik gebracht als zwangerschapstest.

Ze brulde van de pijn maar de leider wuifde zijn hand voor haar gezicht en de pijn ging weg.

Betty herinnert zich ook een microscoop waarmee ze haar huid bestudeerden.

Ze knipten stukjes nagels en haren



De zwangerschapstest is te vergelijken met een amniosynthese of vruchtwaterpunctie, waar een naald in de baarmoeder wordt gebracht, meestal om te helpen bepalen of een foetus bepaalde geboorteafwijkingen heeft of wie de biologische vader is.

Amniosynthese was nog zeer experimenteel in 1961 dus het is bijna onmogelijk dat Betty zelfs wist dat dit bestond.

Tijdens het hervertellen van deze test onder hypnose begon Betty te huilen en hysterisch te schudden en werd de sessie afgebroken.


Later zou ze zeggen dat de naald amper een seconde in haar had gezeten maar het voelde aan alsof ze een messteek had gekregen.

Wat ook vreemd is is dat de naald ter hoogte van de navel werd ingebracht, terwijl de baarmoeder daar niet ligt. Wat wel vast staat is dat de modale Amerikaan geen kennis had van dit soort ingrepen in 1961 wanneer de ontvoering plaatsvond of 1964 wanneer de hypnose gebeurde.

De meest unieke ervaring die Betty had en Barney niet, is het gesprek die ze had met de figuur die ze beschreef als “De Leider”

Wanneer haar medisch onderzoek afgelopen was verliet de onderzoeker de kamer en was ze alleen met “de leider”

De leider vertelde haar dat er slechts 1 medisch onderzoek met een keer kon gebeuren, want er was slechts 1 arts aan boord.

Sinds hij haar pijn had gestopt voelde ze zich comfortabel bij hem en probeerde ze een gesprek aan te knopen.

Ze vertelde hem dat niemand haar ooit zou geloven, dat ze bewijs nodig had.

Hij zei dat ze mocht rondkijken en iets uitkiezen om mee te nemen.

Ze vond een groot boek en vroeg of ze het mocht nemen.


Hij zei haar dat ze er eerst in moest kijken. Ze deed dit en het was anders dan eender welk boek dat ze ooit zag. Onder hypnose beschreef ze:

“Het ging op en neer. Het was anders... Het had korte lijnen en sommigen waren erg dun, andere waren medium en andere waren zwaar. Er stonden ook puntjes, rechte lijnen en kromme lijnen.

Toen de leider vroeg of ze het kon lezen zei ze dat ze het niet nodig had om te lezen, maar als bewijs.

De leider zei dat ze het boek mocht hebben.


Ze vroeg waar ze vandaan kwamen en de leider opende een kaart met verschillende puntjes en lijnen op, een soort sterrenkaart.

Hij vroeg “Waar op deze kaart ben je zelf?”

Betty kon daar uiteraard niet op antwoorden.

“Dan ben je niets met de kennis waar ik vandaan kom.”

Plots is er lawaai en komt een wezen de kamer binnengelopen, de leider moet meekomen.

Ze hadden ontdekt dat Barney’s kunstgebit kon uitgehaald worden en ze waren hier enorm enthousiast over. Betty zou hen uitleggen hoe dit kon.


Al konden ze Engels vertalen, ze snapten veel concepten niet, zo begrepen ze niet wat tijd en kleur waren.

Betty bood aan dat ze hem in contact kon brengen met slimme mensen die alles konden uitleggen. De leider verzekerde haar dat hij haar zou kunnen vinden, al waren er miljarden mensen.

Wanneer Dr Simon bij Barney uitzocht wat hij wist over de figuren die hem onderzochten werd hij hysterisch.

Hij leek de figuren met nazi’s te vergelijken en hij doorstond doodsangsten.

Ook de andere wezens in het schip werden wat omschreven (deze beschrijvingen komen deels uit hypnose, deels uit beschrijvingen die Betty & Barney gaven aan David Baker, de schilder (zie boven)): Ook zij hadden schuine ogen, die zelfs een stukje langer leken dan die van mensen.

Ze hadden wijde kaken, geen sterke kin

Een groot voorhoofd

Ze vertoonden geen emoties met hun mond zoals mensen dat doen.

In hun mond hadden ze een soort membraan dat bewoog als ze in hun zoemende taal zouden communiceren.

Hun ogen waren voornamelijk Iris, maar er was een kleine rand die bestond uit wat bij ons oogwit zou zijn, bij hen was dit eerder geel.

Ze knipperden niet met hun ogen.

De oren hadden geen vorm, enkel gaten.

Geen haar

Aluminiumgrijze huid

Dunne benen en een brede borstkas met brede nek en schouders.

De neus was breed, plat en klein en ze hadden een fijne doch brede spleet als mond.

De handen hadden korte, stompe vingers en een duim, maar geen vingernagels.

De leider is de enige die er iets of wat anders uit ziet, met een veel ronder hoofd en menselijke features.

Beide Hills omschrijven een figuur die meer op de achtergrond blijft, en kwaad lijkt te reageren, dit is ook de figuur die Betty’s boek weer afnam. Ze vermoedt dat hij wellicht de echte leider is.

Dat hun “leider” eigenlijk slechts de tolk was.

Betty werd hevig emotioneel telkens ze aan de ogen moest denken, het leek alsof ze die in haar gedachten volledig afgeblokt had.

Barney werd na het onderzoek naar de wagen gebracht, Betty praatte nog met de leider.

Het boek dat ze mocht hebben van hem, werd haar afgenomen door anderen.

Ze werd verteld dat hun herinneringen zouden gewist worden, zelfs als ze iets zou herinneren zou Barney het anders herinneren en zouden ze elkaar niet meer geloven.

Ze zien het tuig wegvliegen en plots zitten ze 27km verder op de baan en beginnen hun herinneringen terug normaal, ze komen thuis zonder te weten waarom ze zo laat zijn.

Na de hypnose

De Hills kregen de tapes mee als traumaverwerking. Ze zouden deze laten beluisteren door vrienden, onderandere aan de Pease base, die veelal zeiden hen te geloven en dat ze vonden dat Dr Simon zijn eigen bias teveel verwoordde in zijn vraagstelling.


Hun verhaal zou terecht komen bij een journalist, John Luttrell, die tegen hun wensen in alles in het lang en in het breed deelde, alsook hun vrienden en familie probeerde te interviewen. Dit maakte de Hills tegen hun eigen wensen in wereldberoemd.

Ze besloten toen om zelf een boek uit te brengen met hun eigen waarheid: The Interrupted Journey.

Hierin werd hun versie van de feiten verteld, al zaten er zeker fouten en inconsistencies in die hun geloofwaardigheid geen goed zouden doen.

Rond deze tijd werden ze ook regelmatig gevraagd in tv programma's, Barney benutte deze kansen om over burgerrechten te praten, Betty had het maar al te graag over aliens.


Barney zou jong sterven aan aan hersenbloeding, Betty zou actief blijven in de UFO community, ze zou deelnemen aan onderzoeken, mensen steunen die zelf encounters hadden gehad, en uiteindelijk zodanig goedgelovig worden rond elke getuigenis dat haar eigen geloofwaardigheid begon te verdwijnen.


De sterrenkaart die Betty gezien heeft zou wel belangrijk bewijs vormen. Ze kon deze natekenen tijdens de hypnose sessies, jaren later zou deze blijven overeen te komen met een sterrenstelsel genaamd Zeta Reticuli dat op dat moment nog niet in kaart was gebracht.

Marjorie Fish zou haar kaart omzetten in een 3D model.


Ook Betty's kleed werd belangrijk bewijs. Hierop zouden namelijk stoffen aanwezig zijn die op aarde niet of nauwelijks voorkomen en zodanig zeldzaam zijn dat je ze niet zomaar ergens midden in New Hampshire kan vinden.



Betty Hill zou leven tot 17 oktober 2004, waarna ze begraven werd naast haar geliefde echtgenoot, omringd door geliefden en aanbidders. Hun verhaal wordt tot op vandaag in twijfel getrokken, maar wat een verhaal.

172 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page