top of page

Aflevering 15: Mothman



We beginnen ons verhaal in Clendenin, West Virginia. Een groep mannen zijn daar 's avonds aan het graven op een kerkhof. Wanneer ze beweging horen uit een van de naburige struikgewassen kijken ze op, daarbij zien ze tot hun schrik een grote donkere figuur die hen aanstaart.

Het wezen vloog over hun hoofd en verdween, later zouden ze het beschrijven als iets groot en mensachtig.



Enkele dagen later, bevinden twee koppels, Linda & Roger Scarberry en Mary & Steve Mallett zich aan de West Virginia Ordnance Works, een oude energiecentrale en munitiedepot die dateert uit Wereldoorlog .


Bij de locals staat dit gebied bekend als de "TNT Area" omdat er destijds veel munitie en dynamiet gestockeerd werd.


De koppels bevonden zich in hun geparkeerde wagen, waar ze deden wat tienerkoppels doen wanneer ze weg zijn van de ogen van volwassenen, wanneer een van hen plots twee felrode ogen naar de auto ziet staren. Een wezen keek naar hen en waggelde rond aan de energiecentrale. Ze konden vleugels onderscheiden en schatten het wezen op een lengte van meer dan meter hoog.


Roger zat aan het stuur, verlamd van de schrik. Het wezen komt dichter en dichter, tot het plots zijn vleugels spreidt. Linda begint te gillen, wat Roger terug bij besef brengt, hier geeft hij gas zodat ze kunnen wegvluchten van het wezen dat voor hen staat.




Ze vluchtten langs Highway 62 in Roger's Chevrolet. Roger reed zo snel hij kon om het wezen achter zich te laten, maar dat bleek tevergeefs. Plots zien ze het wezen voor hen op de weg staan. Zodra hun koplampen het raken schiet het wezen recht omhoog de lucht in.


Ookal reden ze snel, het wezen kon hen met gemak bijhouden en voorbijsteken. Volgens hun beschrijving zou het makkelijk snelheden van 160 km/u halen. Terwijl het rond de auto vloog maakte het een geluid dat ze achteraf beschreven als "een plaat die te snel wordt afgespeeld, of het geluid van een muis."


Zodra ze aan een bebouwd en welverlicht stuk aankomen verdwijnt het wezen opnieuw, maar iets verder wordt het weer duister en horen ze het wezen wederom. Dit was het laatste donkere stuk voor ze Point Pleasant bereikten, waar ze op adem konden komen.





Een ze terug in veiligheid waren begon de twijfel al. Sommigen onder hen geloofden hun eigen ogen niet en zeiden dat het een vogel moest geweest zijn. Anderen willen meteen naar de politie. Ze hadden echter schrik dat de politie hen zou weglachen, en de mannen besluiten om terug te keren om het te bevestigen. Onder protest van de dames vertrekken ze, maar eens ze terug op een donker stuk aankomen krijgen ze allemaal koude voeten.


Ze willen rechtsomkeer maken en tijdens het draaien zien ze een grote dode hond aan de kant van de weg liggen. Terwijl ze die bekijken stormt er iets op hun auto af en springt het over het dak. Dit was genoeg om hen opnieuw de stuipen op het lijf te jagen en ze maken dat ze weg zijn.


Terug aangekomen in Point Pleasant gaan ze melding gaan maken bij de politieagent van dienst, Millars Halstead. Halstead kent hen en gelooft hun verhaal en besluit om met hen mee terug te rijden.


Onderweg zag Linda het wezen nogmaals in een maïsveld maar toen de koplampen van de auto het raakten verdween het opnieuw.

Samen met Halstead kwamen ze weer aan aan de energiecentrale, waar ze opnieuw de piepende kreten hoorden, maar toen de sherrif daar zijn lamp op scheen was er enkel nog een stofwolk te zien.


De tieners gaven elk afzonderlijk een verklaring die door de politie genoteerd werd. De verklaringen kwamen overeen met elkaar en zijn tot op vandaag te lezen in het Mothman Museum. Wie echter niet helemaal tot Point Pleasant wil reizen kan ze ook hier lezen.


Enkele dagen later zijn ze nog met z'n vieren teruggegaan naar de energiecentrale waar Steve het wezen opnieuw zag toen hij alleen was in een ruimte, maar de rest kon enkel getuigen van zijn reactie.


Diezelfde avond werd het wezen nog meermaals gezien in Point Pleasant, eenmaal bij een vriend van de koppels thuis en eenmaal toen hij over de snelweg zweefde.


Het nieuws bereikte al snel de lokale krant die een fameuze headline schreef: "Couple sees man-sized bird… creature… Something…”


Linda Scarberry werd later zelfs gehospitaliseerd met PTSS of Post-Traumatisch Stress Syndroom.


Na verloop van tijd kreeg het wezen een naam van de kranten, ze doopten het tot de Mothman. Hoewel hij deze naam droeg had hij schijnbaar meer gemeen met een uil dan een mot, maar Mothman was nu eenmaal catchy.


Sindsdien werd hij meermaals gezien, onderandere door een Newell Partridge, die de Mothman aan zijn raam zag staan op de nacht dat zijn hond voorgoed verdween.


In totaal zou Mothman meer dan 100 keer gezien worden in en rond Point Pleasant, maar hij was niet alleen. Eens er meldingen waren van Mothman waren er ook plots mysterieuze mannen in zwarte pakken die verschenen in het dorp, om getuigen het zwijgen op te leggen. Trouwe luisteraars zouden al een idee moeten hebben over welke wezens we het hier hebben.

 

Maar natuurlijk nam niet iedereen het verhaal zomaar voor waarheid aan. Zo was er een biologie professor genaamd Robert L. Smith die zei dat veel van de beschrijvingen wel veel gemeen hadden met de Canadese kraanvogel. Hoewel deze normaal nooit voorkwam in West-Virginia zijn er in recentere jaren al regelmatig zo'n vogels gespot in de regio.




Een andere theorie is dan weer dat het om een grapjas in een uit de hand gelopen cosplay zou gaan. Nog een andere theorie linkt hem aan de schaduwwezens die mensen tijdens slaapparalyse kunnen zien.


Wat het ook was, de Mothman zijn plaats in de geschiedenis van Point Pleasant werd verzekerd op 15/12/1967. Op die dag was het verkeer enorm druk op de Silver Bridge, een van de belangrijkste toegangswegen tot Point Pleasant.


Die bewuste dag zou de Silver Bridge het begeven, daar ze niet voorzien was op het gewicht van zoveel auto's en er onvoldoende veiligheid ingebouwd was om een instorting tegen te gaan. Het voorval zou aan 46 mensen het leven kosten.


Volgens enkele overlevenden zou Mothman gezien zijn op en rond de brug vlak voor de instorting. Deze getuigenissen werden verzameld door John Keel, die jaren later in 1975 een boek schreef genaamd The Mothman Prophecies, dat de theorie stelde dat Mothman een voorbode van tegenspoed was die de bevolking van Point Pleasant kwam waarschuwen voor de brug die zou instorten. Deze theorie werd zodanig bekend dat het zelfs een Richard Gere film inspireerde gebaseerd op Keel's boek.




 

Ookal is Mothman vooral gelinkt aan Point Pleasant zijn er verhalen over heel de wereld.

In Freiburg in Duitsland zou hij mijnwerkers uit een mijn gejaagd hebben kort voor die instortte, in Chernobyl zou hij gespot zijn kort voor de fameuze ramp in de kerncentrale, en zelfs tijdens 9/11 zouden mensen hem door New York zien vliegen hebben.


Al wordt hij nog overal gezien, Point Pleasant is nog steeds the place to be voor fans van de Mothman, daar kan je gaan eten of drinken in Mothman thema, kan je het Mothman museum bezoeken, kan je naar het jaarlijkse Mothman feest gaan of een foto nemen met het fameuze Mothman standbeeld dat daar staat. Of de Mothman nu echt is of niet, we kunnen niet ontkennen dat hij een van de meest boeiende cryptids is die we al onderzocht hebben.



 

Nuttige links:

Waarom zijn mensen geobsedeerd door Mothman? https://nerdist.com/article/mothman-why-we-are-so-obsessed/

De Buzzfeed Unsolved reportage: https://www.youtube.com/watch?v=CupbRr2m_sM

Het verhaal van Mary Hyre: https://themothman.fandom.com/wiki/Mary_Hyre

38 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page